Emmanuel Sing

Το να παραμείνω εδώ, ήταν συνειδητή επιλογή μου.

Πότε ήρθατε στην Ελλάδα και σε ποια ηλικία;

Ήρθα στην Ελλάδα το 1997, όταν ήμουν 32 ετών.

Ποιες ήταν οι συνθήκες στη χώρα σας που σας οδήγησαν να έρθετε στην Ελλάδα;

Οι συνθήκες ήταν μέτριες, αλλά εγώ και η οικογένειά μου ζούσαμε στην επαρχία όπου καλλιεργούσαμε τη γη και εκτρέφαμε ζώα (βοοειδή). Λόγω της ενασχόλησής μου με αυτόν τον τομέα, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι προέρχομαι από μια οικογένεια που ήταν γενικά αναγνωρίσιμη και σεβαστή στην ευρύτερη περιοχή, το βιοτικό μου επίπεδο ήταν πάνω από τον μέσο όρο που επικρατούσε στη χώρα εκείνη την εποχή.

Η πρόσβασή σας στη χώρα μας ήταν ομαλή ή δύσκολη; Περιγράψτε εν συντομία την εμπειρία σας.

Ήταν σχετικά ομαλή. Ήρθα μέσω μιας τρίτης χώρας. Συγκεκριμένα, βρισκόμουν στην Αγγλία, επισκεπτόμενος ένα άλλο μέλος της οικογένειάς μου και στενούς μου φίλους, αναζητώντας επιλογές για τη μελλοντική πορεία της ζωής μου. Εκεί, γνώρισα τυχαία τη μελλοντική μου σύζυγο, η οποία είναι Ελληνίδα. Μετά από πρόσκληση τρίτου προσώπου, ήρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με τυπικές διαδικασίες και έγγραφα, τα περισσότερα από τα οποία είχα ήδη στην κατοχή μου.

Πώς ήταν η ζωή σας κατά το πρώτο διάστημα της παρουσίας σας στην Ελλάδα;

Η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές διαφορές στον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής στην Ινδία σε σχέση με την Ελλάδα. Επίσης, το χρώμα του δέρματός μου, η χώρα καταγωγής μου και η γλώσσα μου, ήταν σημαντικοί ανασταλτικοί παράγοντες στην προσπάθειά μου να προσαρμοστώ και να ενσωματωθώ στην τοπική κοινωνία και τη χώρα.

Βρήκατε εύκολα σπίτι και δουλειά;

Αρχικά ήμουν φιλοξενούμενη και δούλευα αποκλειστικά με τη συμβολή των λίγων γνωστών.

Μιλούσατε αγγλικά πριν έρθετε; Αν όχι, πώς ξεπεράσατε τα γλωσσικά εμπόδια;

Βασικά γνώριζα μόνο αγγλικά. Η ελληνική γλώσσα ήταν εξαιρετικά δύσκολη για μένα. Ξεκίνησα κάνοντας βασικά μαθήματα για ανθρώπους που δεν είχαν την ελληνική ως μητρική τους γλώσσα και συνέχισα βήμα προς βήμα για να μπορέσω να φτάσω σε ένα σχετικά ικανοποιητικό επίπεδο κατανόησης, ομιλίας και γραφής. Χρειάστηκε να επαναλάβω τα μαθήματα αρκετές φορές και φυσικά να συνεχίσω, εγγράφοντας σε πιο οργανωμένα τμήματα που υπάρχουν για το σκοπό αυτό, για να ανεβάσω το επίπεδό μου και να αποκτήσω επίσημα έγγραφα πιστοποίησης γλωσσομάθειας. Αυτό ήταν απαραίτητο τόσο στην προσωπική μου ζωή (συναναστροφή με περισσότερους συγγενείς, φιλίες, οικογένεια) όσο και στην επαγγελματική μου ζωή (εργασιακές απαιτήσεις, επίσημα προσόντα κ.λπ.).

Οι Έλληνες φημίζονται από την αρχαιότητα για τη φιλοξενία τους. Θεωρείται ότι αυτή η φήμη ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα; Πώς σας αντιμετώπισαν οι Έλληνες όταν πρωτοήρθατε;

Σε γενικές γραμμές, δεν αντιμετώπισα κάποιο σοβαρό πρόβλημα, αλλά όπως ανέφερα παραπάνω, υπήρχε μια σχετική δυσκολία αποδοχής, προσαρμογής και εγκλιματισμού.

Σας επηρέασε η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Έχετε νιώσει ποτέ φόβο μήπως στοχοποιηθείτε;

Προσωπικά όχι. Πέρα από κάποιες γενικές ανησυχίες, προσωπικά δεν φοβάμαι ότι θα γίνω στόχος.

Πώς είναι η ζωή σας εδώ σήμερα; Είστε ευτυχισμένη; Πετύχατε τον στόχο σας ερχόμενοι εδώ;

Αν και με πολλές δυσκολίες και μια ρευστή κατάσταση με συνεχείς αλλαγές, τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική και επαγγελματική μου κατάσταση, μπορώ να πω ότι μάλλον ναι.

Πείτε μας λίγα λόγια για την τρέχουσα επαγγελματική σας κατάσταση και πώς φτάσατε εκεί.

Οι πρώτες θέσεις εργασίας μου προτάθηκαν αρχικά από άτομα του στενού μου περιβάλλοντος. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να ψάχνω μόνη μου, καθώς άνοιξε ο κύκλος μου και έκανα νέες γνωριμίες και έμαθα τους τρόπους αναζήτησης εργασίας στην Ελλάδα (αγγελίες, Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού-ΟΑΕΔ, ηλεκτρονικές αιτήσεις κ.λπ.) Έτσι, σταδιακά, μπήκαν τα δικά μου κριτήρια και οι δικές μου επιλογές, αλλά αυτό πήρε πολύ χρόνο. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, και παρά τη μακρόχρονη παραμονή μου στη χώρα, οι περισσότερες θέσεις εργασίας που είχα είχαν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, οπότε μετά από λίγο καιρό έπρεπε να ψάξω για καινούργια. Σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, το κλείσιμο εταιρειών και καταστημάτων, τη μείωση του προσωπικού, τον υψηλό ανταγωνισμό, τις μειωμένες κενές θέσεις εργασίας κ.ά., αλλά και το γεγονός ότι τα χρόνια περνούσαν και άρχισα να μεγαλώνω, με οδήγησαν στη σκέψη και τελικά στη δύσκολη απόφαση, να κάνω κάτι δικό μου. Έτσι, εδώ και περίπου 1,5 χρόνο, έχω ανοίξει, με τη βοήθεια της συζύγου μου, ένα κατάστημα με φρούτα και λαχανικά, κοντά στον τόπο κατοικίας μου.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο μετανάστη/πρόσφυγα που θα έρθει στην Ελλάδα; Τι πρέπει να προσέξει;

Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να προσέξει και ίσως τελικά, μετά από τόσα χρόνια, τολμώ να πω ότι πολλά γεγονότα που θα τον/την επηρεάσουν στο μέλλον, μπορεί να είναι τυχαία. Θα σταθώ όμως σε ορισμένα: Θα πρέπει να είναι ευθύς, ειλικρινής και τίμιος, προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνανθρώπων του/της, οι οποίοι μπορεί να είναι στην αρχή επιφυλακτικοί απέναντί του/της. Να εκφράζει τις πραγματικές του/της ανάγκες και τα συναισθήματά του/της και να προσπαθεί να κατανοήσει τον διαφορετικό τρόπο σκέψης και ζωής των ανθρώπων της χώρας που επισκέπτεται από αυτόν της καταγωγής του/της. Σίγουρα, θα πρέπει να δημιουργήσει φιλικούς και σταθερούς δεσμούς με τους γύρω του, γιατί αυτοί θα είναι εκείνοι που θα του συμπαρασταθούν στις πιο δύσκολες στιγμές, αλλά και γιατί θα καλύψουν την προσωπική του ανάγκη για επικοινωνία. Μη διστάσετε να απευθυνθείτε σε υπηρεσίες και δομές που υπάρχουν για να βοηθήσουν αλλά πολλές φορές, από άγνοια, δεν συμβουλευόμαστε. Είτε για συμβουλές είτε για τυπικές διαδικασίες είτε ακόμη και για βοήθεια. Να είστε επιφυλακτικοί σε αμφιλεγόμενες προτάσεις και προτροπές ή να ζητάτε τη γνώμη ανθρώπων που ήδη γνωρίζετε και εμπιστεύεστε για ένα θέμα. Να κινείστε πάντα μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας. Να πιστεύετε στον εαυτό σας και στις αξίες σας και να μην ξεχνάτε την αρχή της ισότητας, ότι κάθε άνθρωπος είναι ίσος και έχει τα ίδια δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Να φροντίζει την υγεία του/της και να διατηρεί την ψυχική του/της ακεραιότητα σε δύσκολες στιγμές.

Αισθάνεστε την Ελλάδα ως τη δεύτερη πατρίδα σας; Αν είχατε την ευκαιρία, θα επιστρέφατε στην πατρίδα σας;

Ναι, φυσικά και το αισθάνομαι. Ίσως θα έλεγα, καθώς περνούν τα χρόνια, ότι έχει πάρει τη θέση της πρώτης μου πατρίδας.

Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν το έχω σκεφτεί. Ειδικά σε δύσκολες συνθήκες, αρκετές φορές. Αλλά είχα την ευκαιρία και τελικά δεν το έκανα. Το να μείνω εδώ ήταν συνειδητή επιλογή μου.

Τι σας λείπει από την πατρίδα σας;

Τα παιδικά μου χρόνια, οι οικογενειακές στιγμές και κάποια από τα έθιμα και τις παραδόσεις μας. Ίσως κάποιες φυσικές ομορφιές και χαρακτηριστικά της μορφολογίας της πατρίδας μου, αλλά ευτυχώς υπάρχουν αρκετά όμορφα μέρη εδώ, τα οποία δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να επισκεφθώ και να απολαύσω.