John Smith [zanonimizowany]

Czuję się bardzo szczęśliwie mieszkając tutaj i wiele razy wybrałbym Grecję zamiast mojej ojczyzny, ponieważ czuję się tu bezpieczni.

Kiedy przyjechałeś do Grecji i w jakim wieku byłeś?

Do Grecji przyjechałem w czerwcu 2018 roku, mając 29 lat.

Jakie były warunki w Twoim kraju, które skłoniły Cię do przyjazdu do Grecji?

Opuściłem swój kraj z powodów politycznych i pojechałem do mojej żony do Gruzji. Wyjechałem później do Turcji z powodu rasistowskiego prześladowania, zarówno ze strony członków rodziny mojej żony, jak i mieszkańców Gruzji. W Turcji również było bardzo trudno, ponieważ znowu dochodziło do nadużyć na tle rasowym. Jeśli nie jesteś muzułmaninem, nie dostajesz wynagrodzenia za pracę, a ponadto

łamano tam prawa człowieka. Z tych powodów przyjechałem do Grecji.

Czy Twój przyjazd do naszego kraju był łatwy czy trudny? Proszę krótko opisać swoje doświadczenia.
To była bardzo trudna sprawa i gdybym wcześniej o tym wiedział, to bym nie zaczynał takiej podróży, dlatego nie zachęcam nikogo do tego.

Jakie były wasze losy podczas pierwszego pobytu w Grecji?

Cóż, na początku życie w Grecji było bardzo trudne, szczególnie na wyspach i w obozach, z powodu bariery językowej. Mimo że większość Greków mówi po angielsku, czasami zachowują się tak, jakby nie rozumieli, gdy chcesz o coś zapytać.

Czy z łatwością znalazłeś dom i pracę?

Mieszkałem w obozie na greckiej wyspie, a później musiałem przyjechać do Aten, aby szukać mieszkania dla mojej żony i córki. Nie było łatwo znaleźć dom, ale w końcu mi się udało, bo byłem bardzo zdeterminowany. Jeśli chodzi o pracę, to zacząłem szukać ofert pracy już w obozie. Dostałem pracę w supermarkecie na wyspie, a kiedy później przeprowadziłem się do Aten, starałem się o pracę wszędzie, gdzie tylko mogłem ją zdobyć. Nie było to łatwe, ale dzięki mojej wytrwałości i temu, że jestem pracowity, udało mi się ją znaleźć.

Czy mówiłeś po angielsku przed przyjazdem? Jeśli nie, to jak pokonałeś barierę językową?

Tak, mówiłam po angielsku.

Grecy już od starożytności słynęli z gościnności. Czy ta wieść jest zgodna z dzisiejszą rzeczywistością? Jak Grecy traktowali Cię, gdy przyjechałeś do nich po raz pierwszy?

Cóż, Grecy są znani ze swojej gościnności, ale spotkałam się z wieloma aktami rasizmu. Niemniej jednak większość Greków, których spotkałam, jest bardzo miła i gościnna, zwłaszcza w moim miejscu pracy.

Czy wpłynął na Ciebie rozwój prawicy w Grecji w ostatnich latach? Czy kiedykolwiek czułeś strach przed byciem celem ataku?

Tak, bardzo mnie to dotknęło, ponieważ zawsze boję się, że będę celem ataku.

Jak dzisiaj wygląda twoje życie w tym miejscu? Czy jesteś szczęśliwy? Czy osiągnąłeś swój główny cel przyjeżdżając tutaj?

Powiedziałbym, że jestem tutaj bardzo szczęśliwy, ponieważ jestem z moją żoną i dzieckiem. Mam tak wiele celów, których jeszcze nie udało mi się osiągnąć i mam nadzieję, że uda mi się to w ciągu najbliższych lat. Grecja to spokojny kraj i chciałbym tu zostać.

Opowiedz nam kilka słów o swojej obecnej sytuacji zawodowej i o tym jak ją osiągnąłeś.

Obecnie jestem kucharzem w restauracji typu fast-food. O tej pracy dowiedziałem się, gdy aplikowałem na stanowisko sprzątacza, które było zajęte. Zostałem wtedy przeszkolony i jestem teraz dobrym kucharzem.

Co poradziłbyś nowemu imigrantowi/uchodźcy, który zamierza przyjechać do Grecji? Na co powinien uważać?

Nikomu z członków mojej rodziny nie radziłbym przyjechać do Grecji w taki sam sposób jak ja, więc nie zachęcałbym nikogo do tego w ten sposób. Jeśli jednak ktoś zdecyduje się na przyjazd, powinien zawsze pamiętać, że to, w jakiej sytuacji może się znaleźć na początku, nie powinno go zniechęcać do podjęcia próby zmiany, ponieważ nic nie jest trwałe. Zawsze powinni być zdecydowani na to, co chcą w życiu osiągnąć.

Czujesz, że Grecja jest Twoim drugim domem? Czy gdybyś miał możliwość, wróciłbyś do swojej ojczyzny?

Czuję się bardzo szczęśliwie mieszkając tutaj i wiele razy wybrałbym Grecję zamiast mojej ojczyzny, ponieważ czuję się tu bezpiecznie.

Brakuje Ci czegoś z Twojej ojczyzny?

Jedyną rzeczą, za którą tęsknię jest jedzenie i czasami moja rodzina.